اسپلیتر فیبر نوری 1:32

اسپلیتر فیبر نوری

اسپلیتر فیبر نوری در شبکه های پسیو نوری (P.O.N) دارای کاربرد وسیع می باشد. دستگاه سوئیچ مرکزی جی پان (OLT) توسط کابل فیبر نوری به مشترک ها وصل می شود و با استفاده از اسپلیترهای فیبر، هر پورت پان به تعداد زیادی فیبر تبدیل شده و به مشترکین خواهد رسید.

بعنوان مثال، اگر 32 کاربر داشته باشیم، یک پورت از پورت های PON او ال تی توسط کابل فیبرنوری به نزدیکی محل کاربران رسیده و سپس وارد یک اسپلیتر فیبر نوری 1:32 می شود. اسپلیتر یک به 32 سیگنال نوری را به 32 شاخه تقسیم می کند و البته دارای افت نامیِ 16db خواهد بود.

 

انواع اسپیلیتر فیبر نوری

  • اسپلیتر با پیگتیل
    • اسپلیتر مینی تایپ
    • اسپلیتر ABS تایپ
  • اسپلیتر با جعبه (Tray) و آداپتور

کانکتور های اسپلیتر ها می توانند FC یا SC باشند. ولی اسپلیتر های SC محبوبیت بیشتری دارند.

اسپلیتر فیبر نوری تری جعبه

همانطور که در شکل فوق مشاهده می کنید، جعبه های اسپلیتر فیبرنوری می تواند پلاستیکی یا فلزی باشد و همین امر در قیمت اسپلیتر فیبر نیز تاثیر بسزایی دارد. جهت کسب اطلاع از قیمت اسپلیتر فیبر با دفتر شرکت رهیاب (06133372016) تماس حاصل نمایید.

همچنین باکس اسپلیتر های فیبر می تواند رک مونت باشد تا بتوان اسپیلیتر را در رک مخابراتی نصب کرد.

کابل فیبر استفاده شده در پیگتیل های اسپلیتر ها می تواند 900 میکرون، 3.0 میل یا 2.0 میل باشد. و این در قیمت اسپلیتر تاثیر کوچکی خواهد داشت.

 

انواع اسپلیتر فیبر از لحاظ تقسیم

  • اسپلیتر فیبر 1:2 (یک به دو)
  • اسپلیتر فیبر 1:4 (یک به چهار)
  • اسپلیتر فیبر 1:8 (یک به هشت)
  • اسپلیتر فیبر 1:16 (یک به شانزده)
  • اسپلیتر فیبر 1:32 (یک به سی و دو)
  • اسپلیتر فیبر 1:64 (یک به شصت و چهار)
  • اسپلیتر فیبر 1:128 (یک به صد و بیست و هشت)
  • اسپلیتر فیبر 2:4
  • اسپلیتر فیبر 2:8
  • اسپلیتر فیبر 2:16
  • اسپلیتر فیبر 2:32
  • اسپلیتر فیبر 2:64
  • اسپلیتر فیبر 2:128

 

اسپلیتر های 2:N برای توپولوژی های رینگ (حلقه) و اسپلیتر های 1:N برای توپولوژی ستاره کاربرد دارند.

اسپلیتر فیبر نوری ستاره حلقه رینگ OLT

انواع اسپلیتر فیبرنوری از لحاظ تکنولوژی ساخت

  • اسپلیتر PLC
  • اسپلیتر FBT

اسپلیتر PLC مخفف Planar Lightwave Circuit به معنی مدار سطحی سبک بوده و اسپلیتر FBT مخفف Fused Biconical Taper به معنی دومخروطیِ جوش خورده می باشد. اسپلیتر های PLC تکنولوژی های ساخت مدرن تری دارند و جای FBT را گرفته اند و افت سیگنال پایین تری داشته و امکان تقسیم به درجات بالاتر از 4 را مقدور می سازند.

اسپلیتر فیبر نوری 1:32

اجزای تشکیل دهنده ی اسپلیتر PLC

اسپلیتر PLC از سه عنصر اصلی تشکیل شده است: آرایه فیبر ورودی، آرایه فیبر خروجی و اسپلیتر چیپ.

اجزا تشکیل اسپلیتر PLC فیبر تکنولوژی ساخت

همانطور که در شکل مشاهده می کنید، پس از جدا کردن جعبه محافظ و نگهدارنده ها، یک آرایه ورودی که می تواند شامل یک یا دو فیبر ورودی باشد و همچنین یک آرایه ی فیبر خروجی که می تواند 2، 4، 8.. الی 128 باشد. و یک تراشه مرکزی که اصل تقسیم سیگنال فیبر نوری را با تکنیک فوتولیتوگرافی (photolithography) انجام می دهد.

 

افت سیگنال در اسپلیتر فیبر نوری

یکی از مهمترین پارامتر های اسپلیتر های فیبر، افت سیگنال می باشد. از آنجایی که اسپلیتر فیبر، یک دستگاه پسیو است و در شبکه ی پسیو فیبر نوری استفاده می شود، پس امکان تقویت سیگنال نوری را ندارد و بنابر این هر سیگنال وارده به اسپلیتر به تعداد خروجی های اسپلیتر تقسیم شده و به همان نسبت افت سیگنال خواهیم داشت. طراح شبکه ی FTTH می بایست افت تمام مسیر (خصوصاً اسپلیتر فیبر) را محاسبه کرده و اجازه ندهد تا افت کل مسیر از حساسیت SFP ONT ها بیشتر باشد.

 

افت سیگنال اسپلیتر فیبر

همانطور که در شکل فوق مشاهده می کنید، در ستون اول و ستون دوم، افت ماکزیمم و افت نامی اسپلیتر نشان داده شده است، و به ازای هر بار دو برابر شدن خروجی اسپلیتر ها، افت سیگنال 3db بیشتر می شود. همچنین در طراحی پروژه GPON باید در نظر بگیرید که اسپلیتر های کوچکتر نزدیک به OLT و اسپلیتر های بزرگتر نزدیکتر به محل مشترکین (ONT ها) باشند.

 

آموزش نصب اسپلیتر فیبر نوری

جهت نصب اسپلیتر فیبر نوری، شما می بایست ابتدا پیگتل های باکس ODF را آماده کرده و آرایش دهید. سپس باکس اسپلیتر را در جعبه ی ODF نصب کرده و ثابت کنید. پس از اینکه Splitter ثابت شد، بسته به اینکه اسپلیتر دارای آداپتور باشد یا نباشد، لازم خواهد بود که پیگتل های دو سر را به آداپتور وصل کنید و از سر دیگر، پیگتل ها را در کاست آرایش داده و برای نصب در محل آماده کنید. پس از اینکه باکس OCDF-ODF بهمراه اسپلیتر بر روی دیوار نصب شد، کابل وارد باکس شده و در داخل کاست به پیگتیل هایی فیوژن می شود که به اسپلیتر متصل هستند.

اسپلیتر باکس ODF

تست کیفیت اسپلیتر

موارد زیر در تست کیفیت اسپلیتر فیبر نوری باید مورد توجه قرار بگیرند:

  • عبور پهنای باند نوری (Optical Bandpass)
    توانایی عبور دادن طول موج های نوری 1490 نانومتر برای آپ استریم و 1310nm برای داون استریم و 1550nm برای ویدئو
  • افت سیگنال نوری (Optical Insertion Loss)
    افتی که اسپلیتر از OLT به سمت ONT ایجاد می کند
  • افت بازگشت نوری (Optical Return Loss)
    افتی که اسپلیتر از ONT به سمت OLT ایجاد می کند
  • یکنواختی افت سیگنال در پورت های خروجی
    همگن بودن افت سیگنال در تمام خروجی ها و اینکه قوی ترین و ضعیف ترین پورت از % خاصی بیشتر نشود. البته در طراحی های خاص، ممکن است این یکپارچگی ملزوم نباشد و یک پورت خروجی توان بیشتری از دیگر پورت ها داشته باشد.
  • دو جهتی بودن سیگنال
    این پارامتر باید به حداقل ممکن در اسپلیتر برسد. در واقع زمانی که از یکی از خروجی ها به ورودی اسپلیتر سیگنال نوری می فرستیم، بخشی از این سیگنال به پورت های خروجی دیگر پراکنده می شود و نوعی کراس تاک (Cross Talk) یا تداخل امواج نوری را ایجاد می کند. همچنین وقتی از ورودی اسپلیتر های دو به چند، یک سیگنال نوری را وارد می کنیم، بخشی از این سیگنال از ورودیِ دیگرِ اسپلیتر خارج می شود. بنابراین، پارامتر دوجهتی بودن سیگنال را نیز باید در طراحی ها مد نظر گرفت.

ODO در GPON چیست؟

او دی او (ODO) از تجهیزات پسیو در پروژه های GPON است. در طراحی پروژه ی FTTH مبتنی بر تکنولوژی GPON، شما در انتهای سرویس (اند یوزر ها) یک مودم باید نصب کنید که به آن ONT می گویند. دستگاه ONT یا ONU شما فیبر خود را از یک جعبه یا باکس می گیرند که درون آنها یک کاست برای فیوژن فیبر وجود دارد. ODO جعبه ای است که این کار را برای شما می کند. و آن مخفف Optical Distribution Outlet می باشد که به معنی جعبه تقسیم نوری می باشد.

oto-nexans

البته این باکس را OTO نیز می گویند. هر دو عبارت به یک باکس اشاره دارند که بصورت رو کار بر روی دیوار مشترک نصب شده و به مودم یا ONT مشترک فیبر را تحویل می دهد.

جهت کسب اطلاع از قیمت ODO با دفتر شرکت رهیاب تماس حاصل نمایید.

OTO چیست و چه جایگاهی در FTTH دارد؟

در پروژه های FTTH، با تجهیزات اکتیو و پسیو گوناگونی بر می خوریم. یکی از آنها OTO است که مخفف Optical Telecommunications Outlet می باشد. و در واقع باکس یا جعبه ای است که در محل کاربر نصب شده و شبکه ی پسیو نوری (PON) را اختتام می کند.

انواع و اقسامی برای او تی او (OTO) وجود دارد. یک نمونه ی آنها مانند پریز برق است با این تفاوت که بصورت رو کار یا تو کار یک پورت فیبر در آنها وجود دارد که توسط یک آداپتور SC (سارا) فیبر را تحویل ONT می دهد.

نمونه های دیگر OTO، کمی بزرگتر هستند و بصورت روکار بر روی دیوار نصب می گردند و مانند یک جعبه ی سفید رنگ هستند که درون آن یک کاست برای فیوژن فیبر نوری قرار می گیرد.

FTTH OTO ONT اف تی تی اچ

OTO دیواری

پیگتل فیبر در داخل باکس OTO به فیبر ورودی (که می تواند فیبر میکرو یا دراپ Drop Cable) باشد جوش خورده و توسط آداپتور با دستگاه های بیرونی اتصال پیدا می کند.آداپتور OTO

کاست داخل باکس OTO/OTB

کلیک کنید تا عکس بزرگ شود.

پس از نصب و فیوژن اسپلایس کردن پیگتل، کاربر دیگر نیازی به دستکاری فیبر نخواهد داشت و فقط کافی خواهد بود که دستگاه ONT را با یک پچکورد به صورت Plug and Play به آداپتور OTO وصل کند.

 

توجه: جهت استعلام قیمت OTO به تعداد بالا، با دفتر شرکت رهیاب ارتباط پارس (06133372016) تماس حاصل نمایید.

 

فرق بین SFP های کلاس C و کلاس B در GPON چیست؟

تکنولوژی جی پان (GPON) از ماژول های فیبر نوری یا ترانسیور های خاصی استفاده می کند. در جی پان، یک کور وجود دارد. و همین تار فیبر هم برای آپ استریم و هم داون استریم استفاده می شود. (ترانسیور ترکیب کلمات ترانزمیتر و رسیور است Transceiver)

در دستگاه OLT (سوئیچ مرکزی GPON)، تعدادی ماژول نوری (SFP) نصب می گردند که پورت های پان نام دارند. این ماژول ها می توانند بسته به نیاز طراحی، B+ یا C یا C+ باشند. در دستگاه های ONT نیز یک پورت پان وجود دارد که آن هم می تواند کلاس B یا C باشد.

SFP GPON C+ B+ Class

نحوه انتخاب ماژول سی کلاس یا B کلاس در GPON

تفاوت ماژول های C کلاس و B کلاس جی پان، در توان TX و حساسیت RX آنها است. ترانسیور B+ دارای توان خروجی 1.5~5db بوده و حساسیت دریافت -28db می باشد. ترانسیور C+ دارای توان خروجی 3~7db بوده و حساسیت دریافت -32db می باشد. در عوض، SFP سی پلاس جی پان از لحاظ قیمت بالاتر از بی پلاس بوده و در اکثر شرکت ها طراحی پروژه GPON را به گونه ای انجام می دهند که نیاز به استفاده از ترانسیور های جی پان C+ نباشد. در کل، زمانی که افت سیگنال در اسپلیتر ها و کانکتور ها و فیوژن ها زیاد می شود، شما مجبور به استفاده از ماژول فیبر پان کلاس C خواهید بود. در بقیه ی مواقع کلاس B جوابگو خواهد بود.

پروژه FTTH شهرک صنعتی اهواز

موضوع پروژه: پروژه ی ایجاد زیرساخت مخابراتی شهرک صنعتی اهواز 3 مبتنی بر GPON

تاریخ تحویل پروژه: آبان 1395

توضیحات: پروژه ی FTTH شهرک صنعتی بعنوان اولین پروژه وسیع مبتنی بر شبکه های پسیو نوری (PON) در استان خوزستان به پایان رسید. این پروژه یک پایلوت توسط شرکت رهیاب ارتباط پارس تحویل شرکت شهرکهای صنعتی استان خوزستان گردید. بیش از 300 شرکت و کارخانه در شهرک صنعتی دارای ارتباط فیبر شدند و حفاری کل شهرک توسط ترنچر صورت گرفت. حفاری، بتن ریزی، مرمت اسفالت، لوله COD، کابل کشی فیبر نوری، نصب باکس های OCDF، باکس های توزیع فیبر و باکس های محافظ اسپلیتر های فیبر نوری و… بیشترین مدت زمان پروژه را به خود اختصاص دادند و در نهایت فیبر به ورودی شرکت ها رسانده شد.

دستگاه های GPON شامل OLT و ONT ها در محل نصب گردیدند تا سرویس های مختلف شامل تلفن (VoIP یا POTS)، اترنت، اینترنت و سرویس های آینده شامل IPTV به مشترکین تحویل داده شود.

بدین ترتیب، کابل کشی های غیر ضروری برای تلفن، آنتن های رادیو، و دیگر کابل کشی ها می توانند از شهرک جمع آوری شوند.

طراحی، نقشه برداری، بهینه سازی طراحی، آماده سازی ازبیلت و گزارش های دوره ای از نحوه انجام کار، همگی توسط کارشناسان شرکت رهیاب ارتباط پارس انجام گرفت.

تامین تجهیزات، شامل لوله سی اُ دی، باکس های OCDF و باکس های ODF/OTB، کابل فیبر نوری توسط شرکت رهیاب ارتباط پارس صورت گرفت. کابل های فیبر نوری 2 کر، 4 کر، 6 کر، الی 12 کر استفاده شده در این پروژه از ترکیه وارد شدند.

دستگاه های GPON شامل OLT و ONT ها توسط شرکت رهیاب ارتباط پارس تامین، کانفیگ، و راه اندازی شدند.

کارفرما: شرکت شهرک های صنعتی استان خوزستان

تصاویر پروژه:

کنفرانس FTTH در مخابرات خوزستان

دوشنبه 10 آبان 1395 – در مخابرات استان خوزستان کنفرانس فناوری های جدید مخابراتی با حضور مدیران ارشد مخابرات خوزستان و شرکت رهیاب ارتباط پارس برگزار شد. در این کنفرانس، به تکنولوژی GPON و انواع FTTX شامل FTTH و FTTB اشاره شد و پس از مقایسه، به بررسی انواع شبکه های پسیو نوری پرداخته شد.

حضار این کنفرانس سوالاتی بر چگونگی کار و تاثیر این فناوری ها بر زیرساخت های ارتباطی پرسیدند و جناب مهندس زنگنه به سوالات ایشان پاسخ دادند.

پروژه ی شهرک صنعتی اهواز در این کنفرانس بصورت کلی بررسی و تشریح شد و عکس هایی از عملکرد شرکت رهیاب در این پروژه و مشکلاتی که در حفاری و ترنچینگ (توسط ترنچر) بر سر راه آمدند و نحوه ی برطرف کردن آنها بهمراه آموزش طراحی شبکه ی GPON (جی پان) برای این پروژه ارائه شد.

در انتها، نتایج لابراتواری با سه سناریو ی مختلف برای کانفیگ و راه اندازی دستگاه های OLT و ONT جی پان توسط مهندس بهداروند در اختیار حاضرین قرار داده شد و سوالاتی در این بخش نیز مربوط به کانفیگ (پیکر بندی) دستگاه های اکتیو جی پان پرسیده و پاسخ داده شد.

 

مشاهده ی ویدئوی گزیده ای از سخنرانی در آپارات (کلیک کنید)…

نمایشگاه تلکام 2016 تهران TEHRAN TELECOM FAIR 2016

عکس هایی از نمایشگاه تلکام 2016 در تهران با حضور شرکت های خارجی از کشور های چین، هند، افریقای جنوبی، فرانسه، فنلاند و…

معرفی و مقایسه GPON و EPON

تفاوت شبکه های پسیو نوری EPON و GPON

ایپان (EPON) و جیپان (GPON) نسخه های محبوب شبکه های نوری پسیو یا همان PON ها می باشند. این شبکه های خط-کوتاه کابل فیبر نوری برای دسترسی اینترنت، صدا بر روی آیپی (ویپ VOIP) و تلویزیون های دیجیتال در محیط های شهری کاربرد دارند.
دیگر کاربرد ها شامل اتصالات بکهول ایستگاه های سلولی، هات اسپات های وای فای و حتی سیستم های توزیع آنتن (DAS) می شوند.
تفاوت های اصلی بین آنها در پروتکل های بکار رفته در مخابرات دریافتی و ارسالی می باشد.
موضوعات این مقاله:

  • شبکه های نوری پسیو (PON) ها
  • گیگابیت پان ها Gigabit PON’s
  • اترنت پان ها Ethernet PON’s
  • چکیده

شبکه های نوری پسیو (PON)

پان یک شبکه فیبر است که فقط از فیبر و قطعات پسیو مانند اسپلیتر ها و وصل کننده ها (کامباینر ها) استفاده می کند بجای قطعات اکتیو مانند آمپلیفایر ها، ریپیتر ها یا مدار های شکل دهنده.
این شبکه ها بطور چشمگیری هزینه کمتری از بکارگیری قطعات اکتیو خواهند داشت. بزرگترین عیب آنها بازه پوشش کوچک محدود به توان سیگنال می باشد. با اینکه یک شبکه نوری اکتیو (AON) می تواند تا بازه 100 کیلومتری را پوشش دهد، یک پان (PON) محدود به فیبر کشی حداکثر 20 کیلومتر خواهد بود. به پانها همچنین شبکه های “فیبر به خانه” (FTTH) گفته می شود.
عبارت FFTx نشان میدهد که فیبر تا کجا کشیده شده است. در FTTH، ایکس ما همان خانه خواهد بود. همچنین جاهایی دیده می شود که به آن می گویند FTTP. که P همان Premises یا دارایی ها و سایت ها می باشد. نوع دیگر آن FTTB یا Fiber-to-building است. این سه نوع برای سیستم ها تعیین می کنند که فیبر از کجا تا کجا پیاده سازی شده است از فراهم کننده سرویس تا مشتری. در شکل های دیگر، فیبر تا محل مشتری کشیده نمی شود. بجای آن، به یک گره میانی در همسایگی کشیده می شود. به این نوع FTTN می گویند، یعنی فیبر به Node. نوع دیگر، FTTC می باشد یا فیبر به زنجیر (Curb). در این نوع نیز فیبر به خانه کشیده نمی شود. شبکه های FTTC و FTTN ممکن است زوج سیم مسی خط تلفن (UTP) محافظت نشده را استفاده کند تا سرویس ها را با هزینه کمتری بسط دهد. بعنوان مثال، یک خط ADSL پر سرعت داده های فیبر را بدین طریق به دستگاه های مشتری می رساند.

آرایش معمولی PON ها بصورت شبکه نقطه به چند نقطه (P2MP) است بطوریکه ترمینال خط نوری (OLT) در نهاد سرویس دهنده، می آید و تلویزیون یا خدمات اینترنت را توزیع می کند به 16 تا 128 مشتری به ازای هر خط فیبر (شکل را مشاهده کنید). اسپلیتر های نوری دستگاه های پسیو نوری هستند که یک سیگنال نوری تکی را به چندین سیگنال مساوی ولی با توان کمتر تقسیم می کنند و سیگنال ها را به کاربران توزیع می کنند. یک واحد شبکه نوری (ONU) پان را در خانه ی مشتری به پایان می رساند. این ONU معمولاً با یک ترمینال شبکه نوری (ONT) در ارتباط است که می تواند یک باکس مجزا باشد که پان (PON) را به دستگاه تلویزیون، تلفن ها، کامپیوتر ها یا روتر وایرلس شما وصل می کند. ONT و ONU می توانند یک دستگاه باشند.
در روش ابتدایی راه اندازی توزیع دریافتی (داون استریم) بر روی یک طول موج نور از OLT به ONU و ONT، همه ی مشتریان داده های مشترکی را دریافت می کنند. ONU داده هایی که مختص هر کاربر هستند را شناسایی می کند. برای ارسال (آپ استریم) از ONU به OLT، یک تکنیک بخش زمانی (TDM) بکار می رود بطوریکه هر کاربر یک برش زمانی مجزا بر روی طول موج نوری اختصاص خواهد یافت. با این آرایش، اسپلیتر ها بعنوان ترکیب کنندگان نیرو عمل می کنند. انتقالات آپ استریم (ارسالی) که به آنها عملیات حالت پیوسته می گویند، بطور تصادفی روی می دهند، زمانی که کاربر نیاز به ارسال اطلاعات پیدا می کند. سیستم یک برش زمانی اگر لازم بود اختصاص می دهد. از آنجایی که روش TDM چند کاربر را بر روی یک انتقال درگیر می کند، سرعت داده های آپ استریم همیشه آهسته تر از سرعت داون استریم هستند.

جی پان (GPON)

طی سالیان گذشته، استاندارد های پون مختلفی توسعه داده شده اند. در اواخر دهه 1990، اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) استاندارد APON را ایجاد کرد، که مد انتقال ناهمزمان (ATM) را بکار می برد برای انتقال بسته های لانگ هول (دور برد). از آنجایی که ATM دیگر کاربردی نداشت، نسخۀ جدید تری ایجاد شد که بدان پان پهن باند یا BPON گفته می شد. این استاندارد که بعنوان ITU-T G.983 معرفی شد، برای داون استریم 622 Mbits/s و آپ استریم 155 Mbits/s فراهم شده بود.

با اینکه BPON ممکن است هنوز در برخی سیستم ها بکار رود، شبکه های کنونی اکثراً GPON یا Gigabit PON را بکار می گیرند. استاندارد ITU-T آن G.984 می باشد. این پان 2.488 Gbits/s داون استریم و 1.244 Gbits/s آپ استریم را فراهم می کند.
جی پون (GPON) مالتیپلکس بخش عرض طول موجی (WDM) استفاده می کند و بنابراین یک فیبر را می توان برای هم داده های داون استریم و هم آپ استریم استفاده کرد. یک لیزر با طول موج λ) 1490nm) داده های داون استریم را انتقال می دهد. داده های آپ استریم بر روی یک طول موج 1310nm انتقال داده می شوند. اگر TV قرار باشد توزیع شود، یک طول موج 1550nm بکار می رود.
در حالی که ONU تمام سرعت داون استریم 2.488 Gbits/s را می گیرد، GPON یک دستیابی متعدد بخش زمانی (TDMA) را استفاده می کند تا برش های زمانی خاصی را به هر کاربر اختصاص دهد. این پهنای باندرا تقسیم می کند تا هر کاربر بخشی از آن مثلاً 100 Mbits/s را بسته به نحوه تخصیص فراهم کننده را دریافت دارد.
سرعت آپ استریم کمتر از ماکزیمم می باشد، زیرا که آن با دیگر ONU ها مشترک است در طرح TDMA موجود. OLT مسافت و تاخیر زمانی هر مشترک را تخمین می زند، سپس راهی را پیش پا می گذارد تا برش های زمانی برای داده های آپ استریم برای هر کاربر تخصیص داده شود.
تقسیم نوعی یک فیبر نوری 1:32 و 1:64 می باشد. یعنی هر فیبر می تواند 32 تا 64 مشترک را خدمات دهی کند. نسبت های تقسیم تا 1:128 در برخی سیستم ها امکان پذیر می باشند.
دربارۀ فرمت داده ها، بسته های GPON می توانند بسته های ATM را مستقیماً بگردانند. بیاد بیاورید که در بسته های ATM همه چیز در پاکت های 53 بایتی هستند با 48 بایت برای دیتا و 5 بایت برای زاپاس. جی پان نیز یک روش کپسول سازی کلی را بکار می گیرد تا دیگر پروتکل ها را نیز بتواند حمل کند. جی پان می تواند اترنت، IP، TCP، UDP، T1/E1، ویدئو، ویپ یا دیگر پروتکل ها را کپسول سازی کند بنا به نیاز ارسال دیتا. کمترین اندازه بسته 53 بایت است و بیشترین 1518 بایت. رمزنگاری AES تنها برای داون استریم استفاده می شود.
آخرین نسخه از جی پون (GPON) یک ورژن 10 گیگابیت است که به آن XGPON یا 10G-PON می گویند. با افزایش نیاز ویدیویی و خدمات تلویزیونی اوور د تاپ (OTT)، یک نیاز رو به افزایش برای تقویت سرعت های خطوط بوجود آمده است تا داده های حجیم ویدیو های با ریزنمایی بالا (HD) تامین شود. XGPON این منظور را برآورده می سازد. استاندارد ITU آن G.987 می باشد.
بیشترین سرعت (XGPON (10Gbits/s = 9.95328 برای داون استریم و (2.48832=) 2.5Gbits/s برای آپ استریم می باشد. طول موج های WDM مختلفی استفاده می شود، 1577 nm داون استریم و 1270 nm آپ استریم. این اجازه می دهد که خدمات 10 Gbits/s بطور همزمان بر روی فیبر با استاندارد GPON وجود داشته باشند. تقسیم نوری 1:128 و فرمت دهی داده ها همانند GPON می باشد. بیشترین بازه همچنان 20 کیلومتر است. XGPON هنوز بطور گسترده پیاده سازی نشده است ولی یک راه بروزرسانی عالی برای سرویس دهندگان و مشتریان محسوب می شود.

دیاگرام توپولوژی جی پان جیپون GPON

 

ای پان (EPON)

موسسه مهندسان الکترونیک و برق (IEEE) یک استاندارد پان جدید تری را توسعه داد. بر اساس استاندارد اترنت 802.3، EPON 802.3ah شبکه پسیو مشابهی را با بازه حداکثر20 کیلومتر معین می کند. این شبکه از WDM با فرکانس های نوری مشابه GPON و TDMA استفاده می کند. سرعت دیتای خط بصورت خام 1.25 Gbits/s در هر دو جهت داون استریم و آپ استریم می باشد. بعضی وقت ها شما ممکن است آنرا با نام گیگا بیت اترنت پان یا GEPON بشناسید.
ای پون (EPON) بطور کامل سازگار با دیگر استاندارد های اترنت می باشد، پس هیچ تبدیل یا کپسول سازی (فشرده سازی) خاصی نیاز نیست زمانی که آن به یک شبکه اترنتی در سوی دیگر وصل می شود. همان فریم اترنت با بار مفید نهایت 1518 بایت بکار می رود. ای پان از روش دسترسی CSMA/CD بکار رفته در دیگر نسخه های اترنت استفاده نمی کند! از آنجایی که اترنت فناوری اولیۀ شبکه سازی در LAN ها و MAN ها می باشد، هیچ تبدیل پروتکلی مورد نیاز نیست.
همچنین یک نوع اترنت 10-Gbit/s ملقب به 802.3av وجود دارد. سرعت واقعی خط 1o.3125 Gbits/s می باشد. مود اصلی آن10 Gbits/s آپ استریم و داون استریم هست. یک نوع از آن وجود دارد که 10 Gbit/s داون استریم و همچنین 1 Gbit/s آپ استریم بکار می گیرد. نوع 10 Gbit/s از طول موج های نوری مختلفی بر روی فیبر استفاده می کند، 1575 تا 1580 نانو متر داون استریم و 1260 تا 1280 نانو متر آپ استریم، پس سیستم 10-Gbi/s را می توان بر اساس طول موج مالتی پلکس کرد بر روی یک فیبر بعنوان یک سیستم استاندارد 1-Gbit/s.

 

چکیده
شرکت های مخابراتی از PON ها استفاده می کنند تا خدمت سه گانه شامل تلویزیون، ویپ فون و اینترنت را به مشترکین سرویس دهی کنند. فایده های آن سرعت های داده بالاتر است که برای توزیع ویدئو و دیگر خدمات اینترنتی ضروری می باشد. هزینه پایین قطعات پسیو به معنی سیستم های ساده تر با اجزای کمتر برای تعمیر یا نگهداری می باشد. عیب اصلی آن کوتاه بودن بازه ممکن بوده که عموماً بیش از 20 کیلومتر ممکن نمی باشد. پان ها (PON’s) در حال کسب محبوبیت بیشتر می باشند زیرا خدمات اینترنت پر سرعت و ویدئو رو به افزایش هستند. GPON محبوب ترین سرویس در ایالات متحده مانند سیستم Verizon’s Foist می باشد. سیستم های EPON در آسیا و اروپا غالب تر می باشند.

 

مراجع

  1. Frenzel, Louis, Principles of Electronic Communications Systems, McGraw Hill, 2008.
  2. Lippi’s, Nicholas, GPON vs. Gigabit Ethernet in Campus Networking, February 2012.
  3. Trots, Joe, An Overview of GPON in the Access Network, presentation for Ericsson, November 2008.