فریم بندی STM-1 در SDH و بایت های اضافی

این بخش (3) از مقاله معرفی SDH و مقایسه با ساختار PDH می باشد. جهت دیدن قسمت (2) اینجا کلیک کنید.

 

3.4 فریم SDH

فریم بندی SDH Frame

شکل 10 – رهیاب ارتباط پارس

مبنای SDH، فریم STM-1 است، همانطور که در شکل 10 نشان داده شده است.

فریم STM-1 با 155.52Mbit/s کار می کند و 125µS طول دارد. یعنی اینکه شما 8000 فریم STM-1 در ثانیه دریافت می کنید.

8000 فریم بر ثانیه سرعتی بسیار متداول می باشد در شبکه های مخابراتی؛ بعنوان مثال، G.704 با 8000 فریم بر ثانیه کار می کند.

این بدان معنی است که هر بایت در فریم معادل با یک کانال 64 کیلوبیت بر ثانیه می باشد.

فریم از یک فیلد “قسمت اضافی” و یک فیلد “بار مفید” تشکیل شده است.

فریم های STM-1 را معمولا بعنوان 9 سطر و 270 ستون برای 2430 بایت می شناسند، همانطور که در شکل 11 نشان داده شده است. بایت ها از چپ به راست و بالا به پایین انتقال داده می شوند.

ساختار فریم STM-1

شکل 11 – Rahyab Ertebat Pars

اولین 9 ستون قسمت اضافی بوده و 261 ستون بعدی برای حمل بار مفید بکار می روند.

قسمت اضافی سه بخش دارد:

  • قسمت اضافی مولد
  • اشاره گر ها
  • قسمت اضافی مالتی پلکس

 

در سیستم های مخابراتی SDH، داده های واقعی کاربر در “کانتینر های مجازی” حمل می شوند. کانتینر های مجازی دارای یک فیلد اضافی مسیر بوده و دارای اندازه های مختلفی می باشند.

درباره ی کانتینر های مجازی مفصل تر در این آموزش خواهیم پرداخت.

ولی ابتدا بیایید نگاهی به قسمت اضافی SDH داشته باشیم.

 

3.5 اضافی SDH

بخش اضافی SDH

شکل 12 – رهیاب ارتباط پارس

شکل 12 نشان می دهد چگونه اضافی SDH و توابع انتقال به لایه های زیر تقسیم می گردند:

  • بخش مولد
    بخش اضافی مولد شامل اطلاعات مورد نیاز برای المان های واقع در هر دو سر بخش می شود. این می تواند بین دو مولد یا تجهیزات پایانه ای خط (لاین ترمینال) باشد.
  • بخش مالتی پلکس
    بخش اضافی مالتی پلکس شامل اطلاعات مورد نیاز بین تجهیزات ترمینال در هر سر بخش مالتی پلکس می باشد. بعبارت دیگر، بین المان های متوالی شبکه بجز مولد ها.
  • مسیر
    اضافی مسیر توسط تجهیزات پایانه (ترمینال) خط ایجاد و اختتام می یابد در هر دو سر لینک. این بخش اضافی در کانتینر مجازی بهمراه داده های کاربر انتقال داده می شود.

 

در فرهنگ واژگان سونت (SONET)، به اینها، Path، Line و Section می گویند. و گاهاً این عبارات بطور نادرستی برای SDH بکار می روند.

شکل 13 ساختار بایت های اضافی را نشان می دهد.

بخش اضافی SDH

شکل 13

3 سطر اول اضافی بخش مولد می باشند. A1 و A2 بایت های فریم بندی هستند و شروع فریم STM-1 را مشخص می کنند.

J0 شامل پیام تعقیب (تریس Trace) است که پیوسته بین بخش های مولد منتقل می شود تا آنها بدانند که همچنان به هم متصل می باشند.

B1 را می توان برای مخابرات صوتی بر روی بخش مولد بکار برد.

F1 برای کاربرد های کاربر کنار گذاشته شده.

D1، D2 و D3 یک کانال پیام 192kbit/s را برای عملیات، مدیریت و نگهداری شکل می دهند. مثل آلارم ها، کنترل و مانیتورینگ.

پنج سطر آخر از بخش اضافی برای بخش مالتی پلکس استفاده می شوند.

B2: 24 بیت پریتی چک (Parity Check)

K1 و K2: سوئیچینگ پیشگیری اتوماتیک. از این برای ایجاد سوئیچینگ اتوماتیک برای تاسیسات پشتیبان گیری در صورت وقوع خرابی استفاده می شود.

D4 تا D12 یک کانال پیام 576kbit/s را تشکیل می دهند برای عملیات، مدیریت و نگهداری. مثل تامین ذخیره، مانیتورینگ و نظارت، آلارم ها و غیره.

S1 بایت پیام وضعیت سنکرون است که پیام سنکرونی مانند این را حمل می کند: “سلام، من کلاک مرجع اولیه هستم.” یا “از من بعنوان کلاک مرجع استفاده نکنید!”.

M1: تشخیص خطای از راه دور

E2: یک چنل 64kbit/s صوتی بین بخش های مالتیپلکس

 

ادامه مقاله را در بخش (4) پی گیری کنید