Optical_fiber_cable

کابل فیبر نوری چیست؟

کابل فیبر نوری کابلی است که از یک یا چند فیبر نوری تشکیل شده است. فیبر نوری بستری برای انتقال اطلاعات است که بجای انتقال الکترون ها، از پالس نور بعنوان حامل اطلاعات استفاده می کند.

انواع کابل فیبر نوری

کابل های فیبر نوری را از چند نظر می توان به دسته های مختلف تقسیم کرد:

از لحاظ تعداد سیگنال موجود در فیبر:

• سینگل مود (Single Mode)
• مالتی مود (Multi Mode)

از لحاظ کاربرد:

• ایندور (Indoor)
• آتدور (Outdoor)

از لحاظ نحوه استقرار:

• هوایی
• خاکی

از لحاظ پر بودن:

• خشک
• فیلد ژل

از لحاظ رسانا بودن:

• رسانا
• نا رسانا

مدل های کابل فیبر نوری

• OFC فیبر نوری رسانا
• OFN فیبر نوری نارسانا
• OFCG فیبر نوری رسانا، مصارف کلی
• OFNG فیبر نوری نا رسانا، مصارف کلی
• OFCP فیبر نوری رسانا، در محفظه
• OFNP فیبر نوری نارسانا، در محفظه
• OFCR فیبر نوری رسانا، عمودی
• OFNR فیبر نوری نارسانا، عمودی
• OPGW فیبر نوری کمپوزیت خاکی
• ADSS فیبر تمام دی الکتریک خود-نگهدار

مشخصات کابل فیبر نوری

لایه های تشکیل دهنده کابل فیبرنوری

کابل فیبر نوری از یک هسته (کور یا کر) و یک لایه کلادینگ (پوشش – Cladding) تشکیل شده است. و جوری طراحی شده است که بالاترین میزان انعکاس را داشته باشد، با توجه به ضریب شکست دو لایه. در فیبر های نوری تولیدی، کلادینگ با یک لایه پلیمر اکریل یا پلیآمید پوشش داده می شود. این لایه از آسیب دیدگی فیبر نوری جلوگیری می کند ولی مشارکتی در هدایت امواج الکترومغناطیسی ندارد. سپس بر روی این لایه های فیبر، یک لایه بافر رزین یا لاک (Resin) سخت قرار می گیرد و تیوب های هسته ای دور آنها شکل داده می شوند تا کابل کور تشکیل شود.

چندین لایه غلاف محافظ، بسته به کاربرد، به آنها اضافه می شوند تا کابل فیبر نوری تشکیل گردد.

اسمبلی های فیبر نوری سخت گاهی لایه های شیشه تاریک بین فیبر ها قرار می دهند تا جذب نور صورت بگیرد، تا مبادا نور از یک فیبر بیرون زده و وارد فیبر دیگری شود. این امر باعث کاهش Cross Talk بین فیبر های نوری می شود. یا باعث کاهش “سو سو زدن” نور در کاربردهای تصویری دسته فیبر خواهد شد.

برای کاربرد های ایندور، فیبر جک دار معمولا با دسته ای از اعضای پلیمر فیبری فلکسیبل (انعطاف پذیر) مانند آرامید (aramid مثل kevlar یا جلیقه های ضد گلوله) بسته می شود. و دور آن یک کاور پلاستیک سبک وزن قرار داده شده و کابل فیبر نوری ساخته می شود.

در انتهای دو سر کابل فیبر نوری، از کانکتور هایی استفاده می شود تا بتوان با آنها کابل فیبر را به دستگاه های فیبر نوری وصل و جدا کرد. برای محیط های با شرایط جوی شدید تر، کابل های با ساختار مستحکم تری باید بکار برد. در چیدمان تیوب آزاد، فیبر نوری به صورت مارپیچ قرار داده می شود تا اجازه کشیده شدن کابل داده شود بدون اینکه خود فیبر کشیده شود. این کار باعث ممانعت از کشیدگی فیبر میشود زمانی که فیبرنوری خوابیده می شود یا تحت تاثیر حرارت قرار می گیرد. فیبر “تیوب آزاد” ممکن است خشک یا با ژل پر شده باشد. بلاک خشک محافظت کمتری از فیبر ها دارد نسبت به پر شده با ژل، ولی قیمت آن بطور چشمگیری کمتر است. بجای یک تیوب آزاد، فیبر نوری ممکن است در یک غلاف پلیمر سنگین پوشانده شده باشد، که عموما به آن tight buffer یا بافر تنگ گفته می شود. بافر تنگ در کاربرد های مختلفی استفاده دارد، ولی عموما آنها را در “بریک آوت” (کابل های چند لایه و مخصوص حوضچه مخابراتی) و همچنین در کابل های توزیع فیبر نوری به کار می برند.

کابل های فیبر نوری بریک آوت

کابل های بریک آوت معمولا دارای یک “ریپ کورد [1]”،  دو عضو استحکام دی الکتریک نارسانا (معمولا میله اپوکسی شیشه ای)، یک رشته طناب آرامید، و تیوب بافر 3 میلیمتر بهمراه یک لایه Kevlar که هر فیبر را پوشش می دهد، می باشند.

[1] ریپ کورد (ripcord)، یک رشته ریسمان مستحکم موازی است که در زیر غلاف قرار می گیرد برای اینکه غلاف بتواند براحتی درآورده شود.

کابل های فیبر نوری توزیع

کابل های فیبر نوری توزیع، دارای یک جلیقه (کِولار) سراسری، یک ریپکورد، و یک پوشش بافر 900 میکرومتری دور هر فیبر هستند. این یونیت های فیبر معمولا مزدوج می شوند با یک عضو تقویت فلزی بهمراه پیچش مارپیچ برای ممکن ساختن کشیدگی.

یکی از دغدغه های کابل فیبر نوری آوت دور، جلوگیری از ورود آلودگی آب به کابل نوری می باشد. این کار را با استفاده از حصار های یکپارچه مانند تیوب های مسی یا ژل ضد آب یا پودر جذب کنندۀ آب در اطراف فیبر انجام می دهند.

در نهایت، کابل فیبر نوری آرمه می شود تا از خطرات محیطی در امان بماند مانند ضربه های ساخت و ساز یا حیوانات جونده. کابل های زیر دریایی آرمه های محکم تری نیاز دارند نزدیک سواحل، تا از لنگر قایل ها و لنج ها، قلاب های ماهیگیری، و حتی کوسه هایی در امان باشند، که ممکن است به کابل برق همراه کابل فیبر نوری جلب بشوند که برای راه اندازی آمپلیفایر ها، رپیتر ها و تجهیزات فیبر نوری به کار می رود.

کابل های مدرن با پوشش و آرمه های گوناگونی به بازار می آیند برای کاربرد های مختلفی مانند کابل کشی مستقیم در کانال، کاربرد دوال بهمراه کابل برق، نصب در حوضچه مخابراتی، پیچاندن به پایه های تلفن هوایی، نصب زیر دریایی، و استقرار در خیابان های سنگفرش شده.

قیمت کابل فیبر نوری

معمولاً کسانی که دنبال قیمت کابل فیبر نوری هستند، در واقع قیمت پچ کورد های فیبر نوری را می خواهند بدانند تا آنرا جهت کانکت کردن دستگاه های اکتیو فیبر نوری استفاده کنند. کمتر پیش می آید که شرکتی بدنبال کابل فیبر نوری در مقیاس های بالا باشد. فقط پروژه های کابل کشی فیبر نوری هستند که این چنین بوده و در آن پروژه ها نیز قیمت کابل فیبر نوری به مناقصه گذاشته می شود.

جهت آشنایی با انواع پچ کابل فیبر نوری ادامه را مطالعه کنید، و جهت کسب اطلاع از آخرین قیمت های پچ کورد های فیبر نوری یا کابل های فیبر نوری در متراژ بالا، با شرکت رهیاب ارتباط پارس تماس حاصل نمایید.

انواع پچ کورد فیبر نوری

پچ کورد به کابل های فیبر نوری گفته می شود که در دو سر آن کانکتور نصب شده است و برای اتصال دو دستگاه یا دستگاه با ترمینال به کار می رود.

پچ کورد های فیبر نوری از لحاظ کانکتور به دسته های زیر تقسیم می شوند:

• FC
• SC
• LC
• ST

و البته انواع کم کاربرد تری نیز در کانکتور های فیبر نوری وجود دارد مانند MT-RJ و MPO و ESCON و LSH.

پچ کورد ها می توانند هر دو سر یک نوع کانکتور داشته باشند، یا دو کانکتور مختلف. که در آنصورت پچ کورد هایی مانند FC-LC یا FC-SC را تشکیل می دهند. در ایران برای بخاطر سپاری راحت تر، این کانکتور ها را فرهاد (FC)، سارا (SC) و لیلا (LC) می نامند.

ظرفیت انتقال اطلاعات فیبر نوری

در سال 2012 یک شرکت ژاپنی (NTT) انتقال 1 پتا بیت در ثانیه (هزار ترابیت) را در کابل سینگل مود به فاصله 50 کیلومتری را ثبت کرد. ولی این حداکثر توان انتقال فیبر نوری نمی باشد.